درسهایی از زیارت عاشورا(2)
لعنت ائمه اطهار(ع) بر مسلمین و شیعیان دروغین
در زیارت عاشورا که اینهمه لعن آمده است همه بر مسلمانهای نامسلمان و شیعیان دروغین است هیچکدام خطاب به کفار نیست؛ قرآن کریم به تمام منافقین مسلمان نما و نیز به عده ای از کفار و آن دسته از یهودی‌ها که همواره در صدد دشمنی و توطئه علیه اسلام بودند لعنت می‌کند ولی زیارت عاشورا فقط به مسلمانهای دنیا پرست و سیاست باز و حتی شیعه‌نماهای بی‌معرفت و نامرد و فاسق و منحرف لعن می‌کند. همه اینهایی که امام حسین(ع) را کشتند یک نفرشان هم یهودی و مسیحی نبودند، حتی خیلی‌هایشان به اصطلاح شیعه بودند ولی شیعة بی‌معرفت و فاسق بودند. ابن زیاد پدرش از فرمانداران حضرت‌علی(ع) بود و بعداً به معاویه پیوست. شمر قبلاً در لشکریان حضرت علی(ع) بود. شمر از متدیّنین و از خوارج بود، از اهل‌تهجّد و اهل مسجد بود. خوارج به تدیّن و تظاهر به اسلام معروف بودند. شمر با اهل‌البیت(ع) آشنا بود، حتی با حضرت اباالفضل(ع) نسبت خویشاوندی داشت و در بین مردم چهره ای موجه و متدین داشت .
بسیاری از اهل کوفه ، شیعه بودند !
مردم کوفه اول مردمی بودند که حکومت علوی را برپا کردند در کوفه بزرگانی نظیر جناب هانی بن عروه، و جناب مسلم بن عوسجه، و جناب حبیب بن مظاهر بودند و اصلاً کوفه مهد علم بود. در علم نحو و علم صرف، علم قرائت و سایر علوم دیگر از کوفیان مطالبی به مسلمانان رسیده است که نشان از بارور بودن علم در کوفه در آن زمان دارد، مثل قرائت «عاصم کوفی» که یکی از قرائت‌‌‌های مهم در بین قراء قرآن است. بهترین و خالص‌ترین شیعیان در کوفه بودند.
حالا این کوفه چه شد و مشکل شیعیان کوفه چه بود که آمدند در کربلا و امام حسین(ع) را شهید کردند؟! این همان شرایطی است که همواره باید تمامی شیعیان و مسلمین در طول تاریخ اسلام تا ظهور حضرت صاحب‌الامر در آن تدبر کرده و عبرت بگیرند و از خود بترسند که مثل اهل‌کوفه نشوند. اهل‌کوفه برای امام‌حسین(ع) چند صد نامه نوشته بودند. بعضی از مورخان مورّخان تعداد آن نامه ها را تا چند هزار هم نوشته‌اند به طوری که حضرت ابا عبدالله علیه السلام در روز عاشورا سوار بر شتر پیغمبراکرم صلی الله علیه و آله شده و خطاب به آنها فرمود آیا شماها این مجموعة نامه‌ها را برای من نفرستادید؟
کسی که در نامه بنویسد، حسین جان تو بر حقی، تو بیا و رهبر ما باش ما جان و مال خود را فدای تو خواهیم کرد، بیا و ما را از شر یزید نجات بده، آیا او شیعه نیست؟، اینها شیعه بودند، بنابراین خود این شیعیان یعنی شیعیان سطحی، سیاست باز، دنیادوست و غافل و سازشکار بودند که امام حسین(ع) را تنها گذاشتند. وقتی لشکریان کوفه حضرت سیدالشهدا را شهید کردند و اهل‌البیت آن حضرت را به عنوان اسرا در کوفه می‌گرداندند، شیعیان کوفه اول عزادارانی بودند که برای امام حسین و اهل بیتش(علیهم السلام) ، گریه و ناله کردند(!؟)، حضرت زینب با مشاهدة گریه و عزاداری، آنان را نفرین کرده و فرمود: ای اهل نیرنگ و نفاق! خدا اشکهایتان را خشک نکند، و همواره گریان بمانید( لهوف سیدابن طاووس(ره)، صفحه200:انتشارات صلاه،1381 و نفس المهموم، حاج شیخ عباس قمی(ره)، صفحه215. )این بدان معنی است که شیعیان کوفه کارشان به جایی رسیده بود که خواهر امام، دختر امام، عمه امام و دختر حضرت زهرا( سلام الله علیهم اجمعین) یعنی حضرت زینب این شیعیان روسیاه را در وسط شهر نفرین می فرماید؛ آن خانمی که مستجاب‌الدعوه است، آن خانمی که از اولیاء حق است، آن خانمی که عارفه و متهجده و عالمه است آنها را مخاطب قرار می دهد که : خدا ذلیلتان کند که ما را این گونه نزد دشمن تنها گذاشتید.
بعضی از همین شیعیان، مردهایشان به پهنای صورت گریه می‌کردند و به امام سجاد(ع) می‌‌گفتند، غلط کردیم، این دفعه پشت سر شما تا دم مرگ می‌ایستیم و از حق شما دفاع خواهیم نمود، حضرت فرمودند: بس است آیا آن همه بلایی که بر سر پدرم و خانواده ام آوردید، کافی نبود؟! نمی‌خواهم مرا یاری کنید، فقط آرام باشید، حداقل به اسلامتان همان قدر که یقین دارید، عمل کنید نه بر علیه ما باشید و نه شعار پشتیبانی و دفاع از ما را بدهید. این امام سجاد(ع) بود که این حرفها را می‌زد، ولی فقیه امروز نبود، چپ و راست هم نبود، که فرمود: «هر بلایی که بر سر پدرم و بر سر خاندان ما آوردید دیگر بس است، سر پدرم هنوز بر سر نیزه است». سیاست بازی، فرهنگ مردم کوفه شده بود و رقابتهای قبیله‌ای و حزبی، رفاه‌گرایی، سازشکاری و ترس، راحت‌طلبی، سطحی‌گرایی در دین، ظاهر‌گرایی و عدم تعمِق و عدم تدبر در معارف رسول الله(ص) آنان را به این حدِ از نادانی و گمراهی کشانده بود
منبع: WWW.Sabereh.ir
